Dus ook in elk verdriet en in elk gebrek, op weg naar de eeuwige zaligheid
Verblijdt u in den Heere te allen tijd; wederom zeg ik: Verblijdt u - Fil. 4:4 Ook als lijden en verdriet aan alle vreugde een eind schijnen te maken
In april 1981 veranderde mijn leven drastisch ten gevolge van een auto-ongeluk. We zaten met 4 personen in de auto toen bij een eenzijdig ongeval de 3 andere personen uit de auto werden geslingerd. Ik zat zelf in de gordels zodat ik in de auto bleef. Hierdoor moest ik wel alle klappen opvangen na een slipspoor/en het over de kop gaan van de auto van ongeveer150 meter. Hierbij liep ik diverse letsels op zoals een coma, (hersen)stamcontusi, longcontusi, geheugenverlies enz
Omdat ik eerst in Doetinchem ben opgenomen ben ik op verzoek van de familie overgeplaatst naar het ziekenhuis in Apeldoorn. Hier kwam men tot de ontdekking dat ik mijn nek ook had gebroken. Ik had dus ook nooit vervoerd mogen worden met alle evt. gevolgen van dien….
Van de 4 gebroken nekwervels zijn er 3 door rust zelf weer vastgegroeid. De andere is operatief vastgezet. Maar na de operatie, die volgens bleef ik veel pijnklachten houden. De pijn uitte zich in korte, hevige steken in de nek, maar `t meest in het hoofd. Hierbij schreeuwde ik het steeds uit van de pijn. Bovendien kwamen de steken ook vaak 2 of 3x vlak achter elkaar zodat ik het niet wist waar ik het moest zoeken van de pijn.
Dit was het begin om te zoeken naar een oplossing om de pijn te bestrijden.
Na vele ziekenhuizen door het hele land bleek die zoektocht tevergeefs. Maar het Woord zegt mij in Jesaja 53:5 ….door Zijn striemen is ons genezing geworden.
Zondag 5 april hadden we de dienst met aan het einde het Heilig Avondmaal. Daarna vroeg br. Peter speciaal de mensen die nu pijn hebben naar voren te komen. Hierbij ging ik, met nog een aantal anderen naar voren. Br. Peter bad voor mij en God raakte mij geweldig aan! Ik voelde de kracht van God door me heen!
De rest van de dag voelde ik eigenlijk geen pijn meer. De volgende dag was er weer een zonder pijn. Toen wist ik het wel… God had een geweldig mooi wonder verricht in mijn leven.
Een paar dagen hiervoor heb ik gebeden, Heer genees mij, maar ik weet niet hoe ik er mee moet omgaan, leven zonder pijn, en dat na 28 jaar. Twee weken lang heb ik, behalve Evelien, mijn dochter, niemand iets gezegd om dit vast te houden en om leren er mee om te gaan en vooral om God te danken. Maar, in die twee weken, kwamen de mensen zelf naar me toe, ze hoorden geen uitingen van pijn. Ze zeiden: ik heb je de hele avond niet gehoord…. Of wat is er gebeurd….? Heb je daar een verklaring voor? En dan mocht ik vertellen over de Liefde van God.
Af en toe heb ik nog wel wat, noem `t maar speldenprikken. Ook zijn nog andere gevolgen v letsels aanwezig. Maar ik mag staan op Zijn Woord en al wat God doet is goed! Prijs de Heer!
Toni Latuputty
Geen opmerkingen:
Een reactie posten